Vieren en gedenken

Woensdag 10 mei 2023

Het voorjaar komt aarzelend op gang dit jaar, maar juist op Koningsdag laat het zonnetje zich zien en gaan we als college vrolijk op pad. Wafels eten in Werkhoven, meezingen met de Parels van de Kromme Rijn in Bunnik en lunchen aan lange tafels in Odijk, waar de vrijmarkt nog in volle gang is. Thuis wachten de oranje tompoucen. Ik hou van de vrolijke sfeer op deze dag, die zonder heel veel vrijwilligers toch minder vrolijk zou zijn. Laten we ze koesteren.

Wethouder Ali Dekker staand buiten

Een paar dagen later is het 4 mei. Een dag om letterlijk bij stil te staan. Ook dit jaar mocht ik een toespraak houden bij de herdenking in Werkhoven.

Het is 78 jaar geleden dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. Een oorlog die tot op de dag van vandaag het leven van mensen beïnvloedt. Niet omdat ze zelf slachtoffer zijn geweest van oorlogsgeweld of de oorlog hebben meegemaakt, maar opgegroeid zijn in een gezin, waar alles werd gedaan om die oorlog en de gruwelen ervan te vergeten en waar werd gezwegen. Waar ouders onbereikbaar voor hun kinderen waren, waar elk kinderverdriet in het niet viel bij wat ze zelf hadden meegemaakt. Of gezinnen waar schaamte heerste om hun rol in de oorlog, waar ook gezwegen en verzwegen werd. En wat je meekrijgt van thuis geef je op een of andere manier ook zelf weer door.

Na al die jaren komen deze verhalen nog steeds naar boven. Documentaires worden erover gemaakt, krantenstukken en boeken over geschreven, in een onuitputtelijke stroom. Nooit raken we erover uitgepraat en dat is maar goed ook. Vrijheid is niet vanzelfsprekend!

Daar in het prachtige verstilde landschap achter Beverweerd word je vanzelf uitgenodigd om stil te staan bij mensen die zich ingezet hebben voor onze vrijheid. En dat doen veel mensen, van jong tot oud. Ook dat geven we door.